İnsanlar, yürüdükleri yolda rüzgarın önünde yaprak gibi savrulmak istemiyorlarsa dostunu da, düşmanını da, dost gibi görünüp düşmanlık yapanları da iyi tanımalıdır. İnsanlar, yürüdükleri yolda fırtınalı denizlerin önünde savrulsa da yürüdüğü yolun kendine öğrettiklerini iyi kavramalıdır. İnsanların yürüdüğü yol, ne kadar yorucu olursa olsun sabırlı davranmalı ve liderlik vasfını yitirmemelidir. İnsanlar, yolun derdini ve cefasını çekecek insanlarla değil, sefasını sürecek insanlarla yürürlerse yürüdükleri yolda kendi kendilerini bitirirler. İnsanlar, yürüdükleri yolda gerektiği zaman bedel ödemeyi ve savunduğu fikirler için dünyanın nimetlerini elinin tersiyle itmeyi bilmelidir. İnsanlar, yürüdükleri yolda ne kadar sıkıntı çekerlerse çeksinler yolları doğru ise aşılmaz sandıkları engelleri birer birer aşarak hedeflerine varacaklardır. İnsanlar, yürüdükleri yolda yoldaşlarını adam gibi adamlardan seçerlerse yoldaki engellerle karşılaşıldığında sırtından bıçaklanmazlar. Yürüdüğünüz yoldaki yoldaşlarınız, önünüzü açarak Hz. Ebubekir karakterinde, hakkı öğütleyerek Hz. Ömer karakterinde, edebi öğütleyerek Hz. Osman karakterinde, basiretleri, yoldaki tehlike ve fırsatları göstererek Hz. Ali karakterinde olmalıdır. İnsanlar, yürüdükleri yolda yalnız olduklarını hissetseler de çakalların ve sırtlanların kınamalarına aldırış etmeden, topraktan geldiğini ve toprağa döneceğini unutmadan mücadelelerini vermelidirler. İnsanlar, yola çıkmadan evvel ateşten gömlek giyeceklerinin, hedeflerine ulaşmamaları için ayaklarına çelme takılacağının, zaman zaman yalnız kalacaklarının bilincinde olmalı ve mücadelesini bu zorlukları göze alarak vermelidir.