İçimizde kopan fırtınaların bizleri gezdirdiği diyarlarda

Can susuz, canan susuz

Can yorgun, canan yorgun

 

Gönlümüzden akıp giderken yaşama karşı sımsıcak bir şeyler;

Can biçare, canan biçare

Can dertli, canan dertli

 

Eskiden dünyada insanlar var idi, insan idiler

Şimdilerde dünyada insanlar olmuş insancık

Can bıkmış, canan bıkmış

Can tükenmiş, canan tükenmiş 

 

İnsanlar, bu dünyada insan gibi yaşamak istiyor. 

 

Sadece birilerine köle gibi çalışmak değil, aynı zamanda gezmek, eğlenmek, stres atmak istiyor. 

 

Sizce de çok mu şey istiyor?

 

İnsanların çok şey istemediği apaçık ama emperyalist ve kapitalist sistemin getirdiği düzen ve bu düzenin gerçekleri çok farklı. Bu farklı düzen içerisinde haklarını arayamayan insanlar, belli bir noktadan sonra patlamakta ve toplumda terör, şiddet olayları baş göstermektedir.

 

Dünya artık eski dünya değil. Gelişen teknoloji ve internet sayesinde dünyanın öbür tarafında kuş uçsa insanların haberi olmaktadır. Dolayısıyla kendilerinin fakirlik, yokluk içerisinde kıvrandığını, elit diye adlandırılan kesimin ise çok uç noktalarda lüks hayatlar sürdüğünü gören insanlar, en sonunda bireysel ya da toplumsal olarak isyan etmektedir. Bugün terör olaylarının, şiddet olaylarının bu kadar artmasının başka bir açıklaması olamaz. 

 

Teröre ve şiddete çözüm arayan dünya hükümetleri, tek çözümün insanların refah seviyesini artırmaktan geçtiğini bildiği halde bu hususta bir şey yapmamaktadır. Sırf dünyada birkaç yüz ailenin huzuru bozulmasın ve onlar rahat yaşasın diye dünyada milyonlarca insan teröre ve şiddete kurban gitmektedir. 

 

Dünyaya 6 asır hükmetmiş olan Osmanlı, insanları insan gibi yaşattığı için, insana değer verdiği için, toplumun refah seviyesini birkaç yüz aileye feda etmediği için dünya 6 asır huzur ve refah içerisinde yaşamıştır. 

 

Kısacası insanlar, günümüzde canı ile cananı ile köle olmak değil, yaşamak istiyor. İnsancık olmak değil, insan olmak istiyor.