Şimdiki gençlik bilgisayar ve televizyondan kafayı kaldıramadığı için pek bilmez ama eskiden köy bahçelerinde katmer güller olurdu. Bu katmer güller öylesine mis gibi kokar ki kokusuyla insanı mest ederdi. Bu katmer güllerden güz mevsimi geldiği zamanda çok leziz gül reçelleri yapılırdı. 

Köy hayatının en vazgeçilmezi ise evlerden eksik olmayan misafirlerdir. Bu misafirliklerde yapılan hoş sohbetlere ise doyum olmaz. Bir de kış mevsimi ise sobanın üstünde kaynayan suyla demlenen çay, bu sohbetlere başka bir tat ve hava katar. 

Köy evleri, şimdiki şehir evleri gibi çekirdek aile yapısından oluşmazdı. Bütün kardeşler, kardeşlerin hanımları, kuzenler, dede, nine hep bir arada yaşardı. Tam bir cümbüş havası. Bu cümbüş havasında yetişen çocuklarda ise akrabalık bağları çok kuvvetli olurdu. Şimdiki şehir hayatı yaşamları öyle bir böldü ki kuzenler dahi birbirlerini tanımıyor. 

Köy hayatında yardımlaşma duygusu çok fazla idi. Bu yardımlaşmaya köylüler kendi aralarında İMECE ismini takmışlardı. Erkekler tarlada ve bağda, kadınlar ise evlerde kışlık yiyeceklerin hazırlanmasında birbirlerine yardım ederlerdi. Birbirlerinin dertleriyle dertlenir, sevinçleriyle sevinirlerdi. Bir cenaze olduğu zaman herkes, bir işin ucundan tutar, cenaze sahibi ise acısını yaşardı. Düğünlerde de öyle şenlikler düzenlenirdi ki herkes doyasıya eğlenirdi. Şehirleşme ise bu adetlerin hepsini bitirdi. 

Köy hayatının o saf ve temiz insanları, yaşama öyle bir huzur katardı ki yaşam tam bir sanat havasında yaşanırdı. Şehir hayatında ise insanlar, çakallarla boğuşmaktan yaşadığı anın farkına dahi varamıyor. 

Bugünlerde evlerine hapsolmuş, televizyon ve internetin esareti altındaki insanlar, kömür sobasının etrafa yaydığı sıcaklığı dahi özlüyor. Doğayı, taşı, toprağı özlüyor. O eski töreleri, sıcak sohbetleri özlüyor. O eski dostlukları özlüyor. 

Aynı ev içerisinde bile birbirine hasret kalmış insanlar, bütün bunları nasıl özlemesin ki? 

Televizyon ve bilgisayar, insanların gönüllerine köy hayatının sıcaklığını hiçbir zaman veremez. Bunu anladığımız gün, özlemlerimizde sona erecek.