Bügün;

 

Tam da bugün evleneceğini öğrendim. içimde neleri yıktığını bilmeden ne kadar kolaydı senin için.... oysa hayallerim vardı, senin bildiğin hayallerim. susmak içimden geçenleri sana anlatmak ne zordu. anladığını düşünüyordum ama hep yanlış anlamışsın ve ben hep yanlış anlatmışım demek ki. 

 

hep kızardım kendime yaşantıma mezhebime inançlarıma aileme... görüyorum ki yanlış olan bunlar değilmiş. oysa ne çok ağlamıştım neden böyle diye. hatalarımı düzeltmek senin yolunda ilerlemeyi ne çok istiyordum. diyordum kendime,sabret en karanlığında o olacak hep yanında olacak.... ne büyük bir düşünce hatası... bakıyorum oysa şimdi geçmişe iyi günlerde yanımda olmuşmuydun ki karanlığımda olacaktın... düşünsene sevdiğim adam küçük bir yaş gününde bile beni es geçiyorken ondan karanlığıma ışık olmasını beklemek ne büyük hata. oysa bugün senin doğum günün ben unutmuyorum unutmam ne tanıdığım günü ne doğduğun günü ne de terk ettiğin günü... 

 

aldatmadım demelerin en önemlisi de aklının aklıma ettiği efendim, aklının aklımla nasıl alay ettiği. ve bunlara rağmen bana hala seviyorum demen. insan en çok sevdiğini mi üzer diyorlardı da sen de bunamı ayak uyduruyordun. sen bu sözlere uymasaydın keşke...  

 

neyseler neyseler dolanıyor, aklımın anlatmak için ürettiği cümlelerin önünde eğiliyorlar ve hala sana bunca yaşattığın şeyden sonra hiç bir şey söylememenin huzuruna eriyor kalbim. belki deseydim sana bir kaç cümle yada vurdulu kırdılı harflerle savrulan kelimeler atsaydım yüzüne yada kalbine belki bende senin kadar rahata ererdim. ama bilirsin kabalığı sevmem incinmek en büyük korkularımdandı. evet söylediğin gibi bencildim,benliğimi sana vermiş senden başkasını düşünemiyordum en büyük bencilliğim buymuş hatayı ben burada yapmışım bayım. 

 

peki hiç düşünüyor musun mantığının izinde gidip şehrimizde kimsesi olmayacak birini seçtin yani kalbin ben derken ki bu senin söylediğin bir cümle mantığın onu seçti. ya bir gün sevilmek istersen ve o mantığın içini ısıtmazsa ve yine ellerini sıkı sıkı tutmazsa ne yapacaksın? ben söyleyeyim bay mantık.... sevilmek isticeksin saçların dökülmüş göbeğin çıkmış yüzün kırışmış tırnakların bakımsız ellerin de lekelerinle yani artık kendini sevdirecek kimseyi bulamadığında sevilmek gerçek çıkarsız sevgi bekliceksin ve mantığın gerilerken o yaşlılık halinde sen kalbinin sesini dinlemek isticeksin ama olmıcak gitmek istemeyeni sen göndermiştin en güzel anlarımızda sana taparken sana kul olmuşken. oysa sen vermiştin karagöz ve hacıvat biblolarını bana ve eklemiştin bu iki karakter biri mantık diğeri duygusallığı temsil eder hiç ayrılmamaları gerekiyor demiştin. ne yapmıştın şimdi bayan duygusalı kendi ellerinle atmıştın tek başına ne yapabilir diye düşünmemiştin hiç. oysa o sana hiç bir zaman gelecek için bir şey yap dememişti seni beklemişti...  

 

sen şimdi mantığınla bitirdin ya hikayemi döktün ya gözyaşlarımı sessiz sessiz o damlaları yanaklarımdan kusursuzca boğazıma kadar indirdin ya sicim sicim durmaksızın. tüm gülücükler,mutluluklar senin olsun  bayım ben aldım payıma düşeni hikayemin sonunda.... 

 

İYİKİ DOĞDUN AHMET MÜNİR Ö...