Annelerimiz, iyiliği, güzelliği, karşılıksız sevmeyi, kendi özümüzdeki sevgiyi hesapsızca ve katıksız bir şekilde başka insanlara da aktarmayı ve özveriyi bizlere öğreten tek varlık annelerimizdir. Bizleri adam gibi adam yaparak insanlığa kazandıran annelerimiz aynı zamanda insanlığın mimarıdır. Herhangi bir olay bizleri üzdüğünde ve kendi kabuğumuza çekildiğimizde bunu ilk sezen annelerimiz olur. Yanımıza gelir ve saçımızı okşayarak, yanağımıza bir buse kondurarak bizleri teselli eder. Onların, yürekten gelen bir sesle üzülme oğlum/kızım demesi yüreğimizdeki yarayan kanaya en iyi merhem olur. Bizlere hayatımızın bir tek saniyesinin dahi ne kadar kıymetli olduğunu öğretir. Yaşamda güçsüz düştüğümüz zaman güç toplamayı, başarısızlığa uğradığımız zaman başarı için tekrar mücadele ederek adeta küllerimizden doğup zaferi göğüslemeyi, kendimiz olmayı ve kendimiz gibi görünmeyi, onuru, saygıyı, sabrı, başkalarına karşı alçak gönüllü olmayı, merhametli, adaletli ve dürüst olmayı, onurlu bir yaşam sürmeyi bizlere, annelerimiz öğretir. Nefsimizin kölesi olmaktan kurtulmayı ve Allah'ın dostluğunu kazanacak bir yaşam sürmeyi annelerimizden öğreniriz. Vatan, millet ve bayrak sevgisini, karşılıksız bir şekilde vatan uğruna can vermeyi, aklımızı en verimli şekilde kullanmayı, başkalarının hakkına riayet ederek kul hakkına girmemeyi annelerimiz öğretir. Bugün insan gibi yaşıyorsak, bir vatanımız ve bayrağımız varsa bütün bunları, fedakarlık yaparak bizleri yetiştiren annelerimize borçluyuz. Elleri öpülesi annelerimizi her zaman arayıp sormak, onların kalplerini hiçbir zaman kırmamak ve gönüllerini her daim hoş tutmak boynumuza borçtur. Annesine küsülü olan ya da kalbini kırmış olan her kim varsa koşsun annesinin elini ayağını öpsün ve af dilesin. Evlada hiçbir şekilde darılmayan ana yüreği, tüm sıcaklığı ile evladı sarıp sarmalayacaktır.