Kan kokan dünyada adalet aramak samanlıkta iğne aramaktan daha zordur.
Kendi çıkarlarının içerisine hapsolmuş insanlarla dolu bir dünyada kapitalizmi boğmaya çalışmak Nasrettin Hoca misali göle yoğurt çalmaya benzemektedir.
İçleri her türlü sinsilikle dolu insanların yaşadığı dünyada gerçek dostun kıymetini bilen kalp aramak çölde su aramak gibidir.
Bedenlerinin özgürlüğüne önem veren ancak ruhlarının esir olmasına aldırış etmeyen insanların yaşadığı dünyada en büyük ahmaklık okuyarak ruhu özgür kılmaktır.
İnsanlığa saygısı olmayan, sanata saygısı olmayan, kendisine saygısı olmayan, çocuklara sevgisi olmayan insanların yaşadığı dünyada kadın şiddetine ve çocuk tecavüzlerine nasıl çözüm üretilebilir ki?
Kapitalizm sistemi ile sömürülen bir dünyada Afrikalı, Somalili çocukların açlıktan ölmesi, tüketime yönlendirilen insanların üretmek yerine israf etmesi, israf edilen meyve, sebze ve ekmeğin yıllık 1.8 milyar insanı doyuracak seviyelere ulaşmasına aldırış edilmemesi, herkesin kendi keyfince yaşaması doğal değil mi?
Yürekleri, cam kırıkları gibi paramparça olmuş insanların yaşadığı dünyada soğuk nevale gibi yaşayan asık suratlı insanların, yüzünü güldürecek bir formül bilen varsa beri gelsin.